หลังจากที่ได้นัดหมายว่าจะไปถ้ำชื่อ ATM เจ็ดโมงเช้าวันรุ่งขึ้น พวกเรา 6 ชีวิต (บ้านเรา 4 มีเพื่อนรุ่นน้องไปด้วยอีก 2 คน) พร้อมออกเดินทางไปกับคุณฟิลิปเป้ (Felipe) ไกด์สุดคูลที่มาจอดรถรอรับที่โรงแรมตั้งแต่เช้าตรู่ จากคำอธิบายของคุณนีลที่ชักชวนเรามาทริปนี้ ไกด์ของถ้ำ ATM นั้นต้องมีอนุญาตและมีเพียงแค่ 30 คนเท่านั้นทั้งประเทศเบลิซ ซึ่งทุกคนต้องขึ้นทะเบียนกับและได้รับใบอนุญาตจากหน่วยงานของรัฐบาลเท่านั้น
คุณฟิลิปเป้พาคณะของเราขับรถเข้าไปในเมืองเพื่อแวะรับอาหารกลางวันก่อนที่จะขับต่อไปที่ถ้ำ ATM หรือชื่อเต็มคือ Actun Tunichil Muknal (Cave of the Crystal Sepulchre – แปลได้ว่าถ้ำแห่งหลุ่มฝังศพคริสตัล) โดยคำว่า Actun นั้นเป็นภาษามายาแปลว่าถ้ำ ประมาณแปดโมงเช้าเราก็ไปถึงทางเข้าถ้ำ ATM ซึ่งคุณฟิลิปเป้ก็เริ่มบรีฟวิธีการท่องเที่ยวถ้ำนี้ให้แก่คณะของเรา โดยถามเราว่าพวกเราว่ายน้ำกันคล่องใช่ไหม ซึ่งก็ตอบไปว่าพอได้อยู่ แล้วคุณฟิลิเป้ก็เอาหมวก safety ที่ติดไฟฉายบนหมวกพร้อมแจกทุกคนพร้อมสาธิตวิธีใส่และวิธีเปิดปิดไฟ สารภาพเลยว่าทุกคนในคณะล้วนแต่ไม่มีความรู้หรือข้อมูลใดๆ เกี่ยวกับสถานที่ท่องเที่ยวแห่งนี้เลย รู้เพียงว่าต้องมีเดินทางข้ามแม่น้ำ 3 ครั้งก่อนที่จะถึงถ้ำ รู้เท่านี้เลยจริงๆ คือไปเที่ยวที่นี้ด้วยความบังเอิญ ไม่ได้มีการเตรียมการอ่านข้อมูลใดๆ มาก่อนเลย บ้านเราทั้งสี่คนใส่รองเท้าแตะมื่อฟิลิปเป้ชายตามองเห็น ก็เอ่ยเบาๆ ว่าจะใส่รองเท้าแบบนี้ไปเดินเหรอ ไม่มีรองเท้าอื่นเหรอ พวกเราก็พร้อมเพรียงกันตอบว่ามีรองเท้าเท่านี้อ่ะ ตอนขับรถมาก็เช้าเกินไปร้านค้าก็ยังไม่มีเปิดอีก จะเตรียมอะไรก็ไม่ทันเพราะทุกอย่างฉุกละหุกไปหมด คุณฟิลิปเป้ทำหน้าเอือมเล็กน้อยแล้วบอกว่ารักษารองเท้ากันให้ดีๆ ละ ระวังน้ำซัดหลุดไป อ่ะ…เริ่มจะรู้สึกว่าอะไรมันจะขนาดนั้นเลยเหรอ นี่เป็นไกด์เลยต้องพูดเตือนแบบให้ระวังตัวมากๆ ไว้แน่เลย และก่อนจะเริ่มออกเดินทาง หม่ามี้ตาหันไปหยิบไม้เซลฟี่ใส่กระเป๋ากันน้ำ ก็ให้บังเอิญไปอีกที่คุณฟิลิปเป้เห็นเข้าพอดีแล้วถามว่าไม้อะไรน่ะ ไม้ช่วยเดินเหรอ พอบอกว่าเป็นไม้เซลฟี่ คุณฟิลิปเป้บอกว่าห้ามเอาเข้าไป ในถ้ำก็ห้ามถ่ายรูป และห้ามนำกล้องถ่ายรูปไป อ่ะ ไม่ให้เอาไปก็ไม่เป็นไร ไม่ดื้อ เชื่อฟังเป็นลูกทัวร์และนักท่องเที่ยวที่ปฏิบัติตามกฎ ทุกคนก็พร้อมใจเก็บมือถือทุกเครื่องพร้อมกับอุปกรณ์อื่นๆ ไว้ในรถ
แล้วคุณฟิลิปเป้ก็พาทีมเราทั้ง 6 คนออกเดินทาง ซึ่งแค่เดินไปไม่ถึง 30 ก้าวก็เจอกับทางลงแม่น้ำ และไม่มีวิธีการเดินทางแบบอื่นนอกจากการว่ายน้ำหรือค่อยๆ เกาะเชือกข้ามไปอีกฝั่งนึง อุณหภูมิของน้ำแม่น้ำในป่าเวลา 8 โมงเช้าที่ยังมีหมอกลอยต่ำๆ ก็เย็นใช้ได้เลยทีเดียว แตะน้ำปุ๊บนี่สะดุ้งเฮือกเลยล่ะคะ และเพียงสองสามก้าวจากตลิ่งระดับน้ำก็อยู่สูงถึงอกของผู้ใหญ่แล้ว ทุกคนต้องค่อยๆ ตีขาแล้วเกาะเชือกไปเรื่อยๆ (พร้อมเอาเกร็งเท้าไม่ให้รองเท้าแตะหลุด) จนถึงอีกฝั่งซึ่งกว้างประมาณ 20-30 เมตร เพียงแค่เริ่มต้นของเส้นทางไปถ้ำแค่สิบห้านาทีแรกก็สนุกสุดแสนเสียแล้ว ในใจก็คิดและเอาไปบอกคนอื่นๆ ด้วย (ด้วยความไม่รู้จริงๆ) ว่ามีแค่ข้ามแม่น้ำอย่างนี้สามครั้ง ครั้งแรกข้ามได้ก็ไม่น่าจะมีอะไรแล้วล่ะทุกคน……
ปล. รูปประกอบคือรูปแม่น้ำเดียวกันแต่คนละจุด บริเวณนี้คือหลังโรงแรมที่พักทรายละเอียดขาวมากเลยค่ะ
แบ่งปันความสุข