หลายท่านคงได้อ่านเรื่องราวต่างๆ ของซีเรียไปหลายต่อหลายเรื่องแล้ว หม่ามี้ตายังไม่ได้แนะนำตัวละครสำคัญอีกท่านหนึ่งของบ้านอย่างเป็นทางการเลย…เอาล่ะ ได้เวลาอันควรแล้ว เรามาทำความรู้จักกับลูกชายคนเล็กของบ้านเรา “คุณเซเล่” กันซักหน่อย
เซเล่…ชื่อนี้มีที่มา โดยแรกเริ่มเดิมที หม่ามี้อยากได้ชื่อเล่นที่คล้องจองกับซีเรียจึงใช้วิธี search google หาชื่อมาไว้จำนวนหนึ่งแล้วให้ป๊าและซีเรียช่วยกันโหวตเลือกและมาลงตัวที่ชื่อ “เซเล่” อันเป็นภาษากรีกที่แปลว่า “พลังแห่งทะเล” เพราะว่าช่วงท้องไปแต่ประเทศที่เป็นเกาะ และป๊าได้กล่าวว่าทะเลมันครอบคลุมพื้นที่ส่วนใหญ่ของโลก ชื่อนี้แหละน่าจะแข็งแกร่งดี…
แล้วเด็กชายหัวกลมคนนี้ก็ได้รับพลังมาอย่างเหลือล้น กินง่ายนอนหลับดีตั้งแต่เบบี๊ สามารถกลิ้งตัวมาทับซีเรียยามที่ไม่พอใจได้ตั้งแต่อายุไม่กี่เดือน ทำหลายสิ่งหลายอย่างให้คนเป็นแม่ได้ประหลาดใจตั้งแต่เล็กๆ ยกตัวอย่าง การกินนมจากเต้าของคุณเธอ…เธอจะดูดนมกับหม่ามี้จนกว่าเธอจะพอใจ การเอานมออกจากปากก่อนเวลาที่เธอยินยอมจะเป็นไปไม่ได้เลย เพราะตั้งแต่เซเล่สามารถใช้กล้ามเนื้อมือหยิบจับอะไรได้ ทุกครั้งที่กินนม เซเล่จะจับคอเสื้อหม่ามี้ไว้แน่น ถ้าหม่ามี้ขยับนมออกก่อนเวลาอันควรเซเล่จะกำเสื้อแน่นและดึงหม่ามี้ไว้อย่างมั่นคงและเพิ่งความแรงมากขึ้นตามอายุ… “เด็กคนนี้ไม่ใช่ย่อยๆ”… นี่คือความรู้สึกแรกของหม่ามี้เลย…สารภาพตรงๆ *__*
เมื่อเวลาผ่านไป เราทั้งบ้านก็ได้รู้จักสนิทสนมกับเซเล่มากขึ้น รู้ใจกันมากขึ้น เซเล่เด็กชายพลังแห่งทะเลนั้นสมชื่อมากๆ ยามดีก็ดีเหลือใจเป็นเด็กผู้ชายสุดแสนสวีทที่คอยบอกรักหม่ามี้ตลอดเวลา ตลก รักการแต่งตัว เป็นห่วงเป็นใย อ่อนไหว มีความแน่วแน่ ใจกล้า มีความอึดและอดทน แต่ยามทะเลของเธอพายุเข้าคลื่นแปรปรวนนี้ทั้งบ้านซวนเซหมด เธอขนมาหมดเลยจ้าทั้งขี้งอน ขี้ใจน้อย ขี้โมโห รักแรงโกรธแรง สุดจะแสบ….แต่เธอคือทะเล เราเหล่าผู้ต้องเผชิญหน้ากับทะเลต้องหาวิธีรับมือให้จงได้ 555 แต่เรื่องที่สำคัญสำหรับเซเล่ที่สุดคือเซเล่เป็นผู้ที่รักการกินมากกกก (ก ไก่ล้านตัว) วีรกรรมด้านการกินของเซเล่มีอยุ่มากมาย และยิ่งมีคนชมคุณเธอเท่าไหร่เธอก็ยิ่งจะปลาบปลื้มใจในความกินเก่งและจะกินมากขึ้นๆ เซเล่ผู้รักการกินไม่ชอบให้ใครป้อนข้าวตั้งแต่มือจับช้อนได้ (เพราะไม่ทันใจเท่ากินเอง) พออายุได้สองขวบเซเล่สามารถกินสละได้ด้วยตนเองแบบแทะเนื้อเกลี้ยงสะอาด กินน้ำขมได้หมดถ้วย (และขอกินอีก) กินน้ำรากบัว น้ำจับเลี้ยง กระเทียมสด กระเทียมทอด มังคุด ปลาทูและปลาต่างๆ แกะกินเอง ขากบ อ้อยควั่น หมาร่า ฯลฯ เวลาบ้านเราไปเที่ยวไม่ว่าที่ไหนเซเล่จะสามารถลองอาหารท้องถิ่นของเมืองนั้นๆ ได้เกือบทุกแห่ง สตรีทฟู้ดก็ไม่มีปัญหา ปีที่แล้วไปศรีลังกาก็กินแกงแขกและโรตีได้อย่างเอร็ดอร่อย…กินไปเรื่อยกระทั่งท้องเสียแต่ก็ยังไม่เลิกกิน…พูดกับหม่ามี้กับป่ะป๊าตลอดว่า “เซเล่ไหวๆ” ….โอ้ เรื่องกินนี่เซเล่สู้ตายจริงๆ
ปัจจุบันนี้เซเล่กำลังจะอายุสี่ขวบในอีกไม่กี่วัน ตอนนี้จากน้องเล็กงอแงเอาแต่ใจก็มีพัฒนาการโตขึ้นมาก เข้าใจขึ้น รับฟังมากขึ้น และอดทนและรอคอยได้มากขึ้นมากแล้ว ล่าสุดสามารถเดินขึ้นเขาไกลสามกิโลที่ Cinque Terre ได้โดยไม่ต้องอุ้ม เสียสละเพื่อคนอื่นได้บ้างแล้ว รู้จักปรับอารมณ์และผ่อนปรนความโกรธได้ดีขึ้นมาก ส่วนเรื่องกิน…ไม่ต้องพูดถึง ปัจจุบันนี้ยกระดับไปกินสลัดผักสด เนื้อปลาวาฬ และอื่นๆ ตามแต่พี่ป้าน้าอาจะเอามาให้ลองได้แล้ว…มีทาเลนท์เรื่องนี้จริงๆ 555
แบ่งปันความสุข